(tekst: Gert-Jan Kooren, muziek: Rob van Beek / Anita Timmerman)
Je leek altijd apart te staan - je sprong er uit
En door geen normen of gewoonten - werd jij gestuit
Je had dat
Ondefinieerbare
Of je apart werd uitgelicht
En tussen alle figuranten door
Bleef m'n blik op jou gericht
Ik voel je hitte om m'n huid, maar ik word slechts half verwarmd
Je houdt me op een afstand, zelfs als je me omarmd
De kou is nooit verdwenen, de koelte blijft bestaan
Het voelt aan - als een kampvuur in de sneeuw
Je danste veel, je lachte graag - je wilde feest
En als je loos ging in de pogo - was jij een beest
Je had dat
Dierlijk magnetische
Van een natuurlijk middelpunt
Jij deed geen water bij de wijn
Jij dronk alles onverdund
Ik voel je hitte om m'n huid, maar ik word slechts half verwarmd
Je houdt me op een afstand, zelfs als je me omarmd
De kou is nooit verdwenen, de koelte blijft bestaan
Het voelt aan - als een kampvuur in de sneeuw
En zelfs in bed
Peil ik de diepte van je ogen niet
Pel ik de laatste van je lagen niet
We zijn de hele weg gegaan - zoals dat heet
En nooit heb ik je horen zeggen - wat 't je deed
Je had dat
Onpenetreerbare
Altijd een pantser om je heen
Jij was geharnast, jij bleef ongedeerd
Ongenaakbaar en alleen
Ik voel je hitte om m'n huid, maar ik word slechts half verwarmd
Je houdt me op een afstand, zelfs als je me omarmd
De kou is nooit verdwenen, de koelte blijft bestaan
Het voelt aan - als een kampvuur in de sneeuw