Op zaterdag 6 april 2024 hing ik 12 bordjes aan evenzovele bomen langs het Spaarne, tussen Melkbrug en Gravestenenbrug. Of preciezer, tussen de Melkbrug en het landhoofd van de Gravestenenbrug, want de brug zelf was even (een half jaar...) weg voor onderhoud.
Het Spaarne was ooit de haven van Haarlem, dus de bordjes zaten vast met écht touw, en met échte zeemansknopen.
De 12 bordjes beschreven het zicht op de oude stad vanaf hun boom, of eigenlijk: wat er aan dat zicht mankeert. En vervolgens de verzuchting die de gemiddelde fotograaf, op zoek naar het "perfecte plaatje", ook zou hebben gedaan.
Want het uitzicht is misschien wel mooi (planologische missers daargelaten), maar het kan altijd beter. En voor je het weet ben je er gewoon voorbij gelopen...
Op zondag 5 mei 2024 haalde ik de bordjes weer weg. Voorzover dat kon, tenminste. Het eerste bordje uit de reeks wás namelijk al weg.
Of het verwijderd was door iemand die het héél graag wilde hebben, of door iemand die zich er vreselijk aan ergerde weet ik niet.
En daar ben ik eigenlijk best nieuwsgierig naar.