Een huis of kamer waar langdurig in geleefd is zit propvol "gebruikssporen": dingen waar je zo overheen kijkt, maar die veel te vertellen hebben over huidige en vroegere bewoners.
In Achtergrond probeerde ik enkele van die details “naar voren te halen", om ze zo het verhaal van de ruimte en haar bewoners te laten vertellen.
Eigenlijk stelt de tentoonstellingslocatie zichzelf ten toon...
Bij SchoK 2017 kreeg ik de gelegenheid om "De Boet" ten toon te stellen, al meer dan vijftig jaar de repetitieruimte van allerlei muziek- en andere verenigingen.
Ik ben begonnen met het bezoeken van een paar repetitieavonden van muziekvereniging De Vriendschap, de voornaamste gebruiker van de ruimte. Dat gaf me de gelegenheid om de ruimte minutieus te onderzoeken, en om vragen over mijn bevindingen (bijna) meteen, in de repetitiepauze, aan de muzikanten te kunnen stellen.
Sommige van die muzikanten waren, gelukkig voor mij, al heel lang lid, en wisten niet alleen zélf heel veel, maar kenden ook weer mensen die er vast "nog wel meer van wisten". Die heb ik ook weer gebeld.
Het internet leverde onmisbare achtergrondinformatie, bijvoorbeeld dat De Boet, in tegenspraak met de dorpsoverlevering, géén voormalige barak uit Kamp Schoorl was.
Ik was niet op zoek overkoepelend verhaal, maar de achtereenvolgende detail-verhalen bleken dat impliciet toch te vertellen: de teloorgang van het dorpse verenigingsleven.
Gelukkig is De Vriendschap nog steeds springlevend. Al 125 jaar.
Tijdens SchoK hingen de achterhaalde verhalen als “bijschriften” bij de betreffende details, een beetje zoals de kaartjes bij een schilderij in een museum. Het museumgevoel werd verder versterkt door de bezoekers een plattegrondje met een voorgestelde looproute ter hand te stellen. En sommige leden van De Vriendschap wierpen zich zelfs op als gids.
