Als ik op zaterdagochtend arriveer blijkt de duindrukte duidelijk begonnen. Meer (groot)ouders met kinderen, en sowieso meer kinderen. En de terrassen zitten ook goed vol.
Tussen Hinkeldicht en Klimduin zet Talitha Schifffer haar Parts in Motion neer. Twee interactieve gebeurens op één plek, wat wil een kind nog meer.
Eigenlijk zijn het er zelfs drie, want op het Klimduin staat Counting Moments van Froso Papadimitriou, en daar mag je ook aan draaien.
De combinatie van duinplezier en interactieve dingen maakt het plein nog iets feestelijker dan anders, met daardoor een verlaagde "hinkeldrempel".
Er zijn dus lekker veel hinkeldichters. Toch heb ik ook vandaag nog aardig wat input voor mijn negeerders-analyse, plus wat mensen die beloven dat ze me hun gedicht gaan mailen (spoiler alert: dat deden ze niet).
Net als in 2019 heb ik ook nu een, op de gelegenheid toegespitst, eigen gedicht in de hinkelbaan verstopt. Overigens zonder dat aan de hinkelaars te vertellen.
Maar anders dan in 2019 zien veel mensen de eerste regel van mijn gedicht meteen.
Sommigen gebruiken die regel vervolgens als de eerste zin van hun eigen gedicht, anderen gaan juist bewust op zoek naar een alternatieve oplossingen.
Er zijn ook mensen die helemaal geen hinkelbehoefte (meer) voelen, en in plaats daarvan proberen om vanaf de zijlijn te achterhalen wat "het" gedicht is.