Twee dagen na SchoK kreeg ik een app'je uit Schoorl: de buitenlijnen van mijn Hinkeldicht zwierven al over het plein, waarschijnlijk, dachten ze in Schoorl, door de maandagse buien.
Ik vermoedde dat de oorzaak niet de regen van maandag, maar de zon van zondag was. Tijdens het weekend was er namelijk ook al het een en ander losgegaan (en weer door mij weer vastgeplakt), en iemand had me uitgelegd dat de lijm van afplakband loslaat bij verhitting.
Ook goed mogelijk als oorzaak van deze snelle aftakeling: ik had voor het plakken wel geveegd, maar helemaal zandvrij waren de tegels waar mijn hinkelbaan op geplakt was natuurlijk niet
Wat de oorzaak ook was, de Schoorlaars waren zo vriendelijk de losse lijnen op te ruimen, maar de letters te laten liggen.
Ik weet eigenlijk niet hoelang die letters er nog gelegen hebben. In ieder geval is mij op een later tijdstip niet meer verzocht de laatste resten met staalborstel en plamuurmes te komen verwijderen.
Rest mij om mijn gevoel over deze Hinkeldicht-editie samen te vatten door één van de schrijvende Hinkeldichters te citeren: